13 Ocak 2009 Salı

Hayat Sevince Güzel (1971)

'' Hayat sevince güzel
Sevince tatlı günler
Bir kuşu kelebeği,
Bir taşı sevin yeter ''

Hangimiz Ayşe (Zeynep Değirmencioğlu) misali Pollyanna, bir sevgi kelebeği modunda sek sek sekmeyi istememişti ki bu filmi izleyip de. Ben çok istemiştim tıpkı Ayşe gibi kalabalıklar içinde senkronize şekilde dans edeyim, vatana millete faydam dokunsun ama olmadı.

Hepimize memnun olma oynunu öğreten güzel bir filmdi Hayat Sevince Güzel. Annesi ölünce O'nu istemeyen ama mecburen yanına almak zorunda kalan teyzesinin yanına şehre gelen, köylü, saf ve temiz kız Ayşe'nin etrafındakileri sevgi yumağı haline getirme çabalarını konu alıyordu.

Aklımda kalan sahnelerden biri, Ayşe'nin kendini geliştirme adı altında şehirli kızlar gibi giyinip mağazadan çıktığı an yardımcısının (Suna Pekuysal) Hiiiii Ayşe çok güzel oldun! :D demesi üzerine Sus, farkındayım! şeklinde azarlayıcı bir cümle kurması olmuştur. Nerde kaldı senin o mağrur ve alçakgönüllü tavrın Ayşecik! Pollyanna da olsa her kızda biraz kendini beğenmişlik var demek ki! :P

Filmin sonlarına doğru Ayşe'nin ağaçtan düşüp sakatlanması bizi derin acılara boğsa da sonu mutluya yakın bitmişti. İnsana hayat sevgisi aşılayan eğlenceliklerden biriydi, güzeldi..